WŁOŚCIBÓRZ  - LUSTEBUHR

Wieś położona w gminie Dygowo powiatu kołobrzeskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1276 roku(Vloztibure). W 1374 roku własność braci Dominikusa, Slavmara i Stephana von Lustebuhr. Od 1381 roku  lenno rodu von Ramel. Posiadali dobra do 1749 roku, które od Erdmanna Christopha von Ramel(był synem Petera Christiana von Ramel, żonaty z Barbarą Elisabeth z domu von Flemming) za  12000 talarów zakupił Ludwig Heinrich von und zum Broich(*1719-+1780). Był synem Balthasara Conrada von und zum Broich. Po jego śmierci dobra w 1780 roku dziedziczy jego siostra, Carolina Isabella von Eichmann, która w tym czasie była już wdową. Posiadała majątek do 1784 roku. Później dobra dziedziczy rodzina von Martitz. W 1784 roku wieś zakupiona przez Clausa Ludewiga Friedricha Bogislava von Natzmer(*15.07.1769-+30.12.1832). Po nim majątek dziedziczy syn, Karl Friedrich Wilhelm von Natzmer(*06.04.1803-+30.05.1878), żonaty z Berthą Frederike Georgine von Boehn. Na krótko majątek był w rękach rodu von Wedel. Od 1820 roku majątek w rękach Carla Heinricha von Kameke(*07.12.1796-+2807.1831), żonaty z Henriette von Heydebreck. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Albrecht Eduard von Kameke(*15.04.1831-+30.05.1897), żonaty z Luise von Heydebreck. W 1870 roku za czasów porucznika von Kameke dobra liczyły 3491 akrów ziemi. Od 1905 roku w posiadaniu rotmistrza Hugo Witte von Helden. W 1910 roku za czasów Hugo majątek liczył 895 ha gruntów, w 1928 roku dobra liczyły 916 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem był dr Joachim von Rümker.

Na terenie miejscowości znajduje się zespół pałacowo-parkowy z pałacem z II połowy XIX w. i parkiem naturalistycznym o powierzchni 10,83 ha.

Dwór wzniesiony został w stylu neogotyckim. Składa się z dwóch połączonych szczytowo części. Wszystkie jego części są podpiwniczone. Rezydencja pałacowa miała charakter pałacu myśliwskiego[2], czasowo użytkowanego przez magnacką rodzinę, stale zamieszkującą w Berlinie. Obecnie w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej. W 1969 r. wzniesiono 3 kondygnacjowe skrzydło południowe, które stanowi część mieszkalną. Obecnie Dom Rencisty składa się z adaptowanego starego pałacu i nowo dobudowanego skrzydła południowego. Dom zamieszkuje ok. 100 pensjonariuszy, którym m.in. ma służyć park. Przy budynku rośnie miłorząb japoński rodzaju męskiego (Ginkgo biloba) i ponad 100-letnia daglezja.

Park otrzymał swój funkcyjny status w II poł. XIX w., kiedy pewną część obszarów leśnych zagospodarowano ciągami spacerowymi, a naturalne ukształtowanie terenu w południowej i zachodniej części wykorzystano do urządzenia stawów. Jeden z nich o pow. całkowitej 3 ha posiada wysepkę. Park porastają m.in.: jedlice, świerki ajańskie i sitkajskie, jodły białe, żywotnik zachodni, dąb szypułkowy, kasztanowce, buki, graby, modrzewie, świerki, daglezje, wejmutki, dęby i lipy. Szacuje się, że w parku rośnie ok. 8 000 drzew. Wiek drzewostanu szacuje się od 100 do 150 lat (stan zachowania dobry).

W pobliżu wsi Włościbórz znajdują się również stanowiska archeologiczne, tj. 3 osady i kurhan z okresu średniowiecza:

osada wczesnośredniowieczna - leżąca 0,3 km na zachód od skraju zabudowań wsi Włościbórz, w rozwidleniu dróg prowadzących ze wsi w kierunku rzeki Parsęty i drogi z Pobłocia do Bard.

osada wczesnośredniowieczna - leżąca w odległości 1 km na pn.-wsch. od zabudowań wsi w sąsiedztwie samotnej mogiły.

osada wczesnośredniowieczna - leżąca na zach. od wsi, na terenie obecnych zabudowań gospodarczych leśnictwa we Włościborzu.

kurhan z VII- poł. IX w. o wysokości 5 m leżący przy drodze leśnej w odległości 1 km od zabudowań wsi Włościbórz.

Badania przeprowadzone na tych stanowiskach dostarczyły materiałów ceramicznych, które określają chronologię obiektów.

3-stronicowe sprawozdanie z audytu szkoły w Lustebuhr (30.05.1881)

Źródło 

www.wykipedia.pl

https://www.wikiwand.com

https://zamkilubuskie.pl